Zakochać się w pogodnej duszy
Która kiedyś się rozkruszy
Pokaże pazury, wystawi kły
Nawiedzi wszystkie Twoje sny
Wyrzuci w twarz wspomnienie
Które miało pójść w zapomnienie
Wybije całą nadzieję
Przywróci beznadzieję
Ucieknie w siną dal
Odbierze cały uczucia dar
Lecz to nie dystans boli, nie czas
Wiesz co boli najbardziej?
Zakochać się w pogodnej duszy
Która maskę kłamstwem zagłuszy
Wydawało się, że kochała
Lecz tak naprawdę tylko grała
W Szekspira sztuce tragicznej
Na początku tak bardzo magicznej
Lecz tylko samotne cienie
Pozostaną na tej scenie
Bo dusza ta iluzją byłaI
dlatego się rozkruszyła
