Jeśli dwie osoby, które wcześniej były sobie obce… pozwalają, by mur, który był między nimi upadł, by mogli się poczuć i odkryć nawzajem… Będzie to jedno z najbardziej emocjonujących przeżyć w ich życiu.
Erich Fromm
Czy miłość od pierwszego wejrzenia istnieje? Jeśli tak, to jak to doświadczenie kształtuje nasze życie ? Czy historie z dzieciństwa są w stanie wpłynąć na naszą przyszłość i w jaki sposób? Te szczególne pytania nasuwają się Czytelnikowi po lekturze najnowszej powieści Patrycji Gryciuk „trzy godziny ciszy”, która przenosi nas w skomplikowany świat emocji i rozważań związanych z miłością. Z uczuciem niełatwym, momentami bolesnym, ale jakże potrzebnym ludzkości od zarania dziejów. Pochodząca z Legnicy autorka, jest pisarką młodego pokolenia. Zadebiutowała w 2013 roku wydając książkę pt. „Plan”, łączącą elementy powieści sensacyjnej i romansu, której nakład został szybko wyczerpany. Powieść „trzy godziny ciszy” została uhonorowana pierwszym wyróżnieniem w Niezależnym Plebiscycie Literackim na Polską Książkę Roku 2017. Ponadto ta sama pozycja została nominowana do finału plebiscytu Nagrody Literackiej dla Autorki „Gryfia”. Aktualnie Patrycja Gryciuk mieszka wraz z rodziną we Francji, gdzie uczy języka francuskiego obcokrajowców w międzynarodowej szkole Ecolint w Genewie.
Akcja powieści rozgrywa się w rodzinnej miejscowości głównej bohaterki – Patrycji Gryciuk. Dowiadujemy się, iż jest ciężko chora i po rozstaniu z chłopakiem postanawia wrócić do Gourdon, miejsca szczególnego w jej życiu, z którym wiążą się niezapomniane chwile młodzieńczych wakacji. Tam zamierza spędzić ostatnie dni swojego życia. Ma nadzieję, iż wyjątkowa atmosfera tego spokojnego miasta pomoże jej odgrodzić się od dręczących myśli o nieuleczalnej chorobie. Co ciekawe, Patrycja przez pierwszą część powieści określa swoją chorobę jako TO – nie jest w stanie powiedzieć na głos, iż to nowotwór prowadzi ją po cienkiej linii życia. Całkowicie pochłonięta wizją swojej śmierci ma jedno pragnienie: wrócić choć przez chwilę do wspomnień młodzieńczej wielkiej miłości. Postanawia zaprosić swojego byłego chłopaka – Marnixa Lentariego – na trzy dni do Gourdon. W tym właśnie miejscu poznali się i szaleńczo się w sobie zakochali. Bohaterka, opisując dom swojej ciotki, który nierozerwalnie kojarzy się jej z tym uczuciem, porównuje go do najważniejszej wartości każdego człowieka – wolności: „… ten dom jest i był dla mnie symbolem swobody i niezależności.” Czy wspomnienia pozwolą im na nowo znaleźć klucz do odnowienia relacji? Czy ta relacja uśmierzy ból odchodzenia z tego świata? Czytelnik zagłębiając się w lekturę, z pewnością znajdzie odpowiedzi na te pytania. Myślę, iż niewątpliwą zaletą „trzech godzin ciszy” jest nieustanne poszukiwanie odpowiedzi na pytania o to, czym jest miłość i jakie ma ona znaczenie w życiu człowieka. Erich Fromm pisał: „Miłość dziecięca trzyma się zasady: „Kocham, ponieważ jestem kochany”. Natomiast miłość dojrzała twierdzi: „Jestem kochany, ponieważ kocham”. A Niedojrzała miłość mówi: „Kocham cię, ponieważ cię potrzebuję”. Dojrzała miłość powiada: „Potrzebuję cię, ponieważ cię kocham”. Według mnie sama bohaterka przejawia miłość dojrzałą, udowadniając, iż ani czas, ani miejsce, ani doświadczenia przeszłości nie zmieniły jej uczucia, lecz wręcz przeciwnie, umocniły je. Podobnie jak w innej, klasycznej opowieści o miłości „Wichrowych wzgórzach” Emily Brontë, miłość to przede wszystkim, nierozerwalna, trwała więź : „Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim porostu nic wspólnego”. Niewątpliwie, „trzy godziny ciszy” to pozycja szczególnie ciekawa dla wszystkich tych, którzy cenią intrygującą fabułę, pełną nieprzewidzianych wątków i zaskakujących zwrotów. Co ciekawe, to powieść, która przez swój tytuł nawiązuje do mickiewiczowskich „Dziadów” części IV, a dokładnie do trzech godzin, podczas których główny bohater Gustaw poddawany jest spowiedzi swojego życia. Godzina rozpaczy, miłości, a następnie przestrogi ukazują całe życie bohatera i zmuszają do licznych refleksji.
