Każdy z nas w życiu przeczytał chociaż jedną książkę. Tak klasycznie. Kupił, wypożyczył, otwarł i od deski do deski przeczytał. Może był to reportaż, kryminał, romans, a może, jedna z kilkunastu stronowych lektur z pierwszych klas szkoły podstawowej?
Proza
„Estamos en el pico de agua”. „Zawsze trzeba mieć krawat i koszulę”, bo przecież ‘reprezentowanie szkoły to nie tylko obowiązek, to przede wszystkim przyjemność’, „Skąd wiesz, że to kotka, a nie kot? Bo żre jak dama”.
Nie ma pustych kartek nic nie znaczących. Każda pusta kartka może być początkiem przełomowej historii. Ktoś z papieru zrobi model samolotu, który potem zostanie wykorzystany przez przyszłych lotników. Ktoś inny na pustej kartce napisze powieść, która komuś innemu zmieni życie.
(…)nie wystarczy tylko chcieć i mówić, że fajnie byłoby to czy tamto, ale trzeba działać, trzeba wierzyć w siebie i w podjęte decyzje oraz nie poddawać się, bo o marzenia zawsze należy walczyć do końca, bez jeńców i z całego serca!
Wakacje to zdecydowanie czas wyjazdów. Wiele osób odkrywa nowe miejsca, zdobywa unikalne doświadczenia, uczy się umiejętności niezwiązanych ze szkołą. Są pośród nich tacy, którzy twierdzą, że jest to możliwe jedynie na drugim końcu świata, że dopiero tam człowiek poznaje życie od innej strony. Jednakże tegoroczne przeżycia pozwalają mi z całym przekonaniem zaprzeczyć tezie, jakoby w Polsce nie było dostatecznie wielu miejsce pełnych wrażeń i emocji…
Wszystkie opisane wydarzenia miały miejsce na Śląsku w 2017. Na prośbę osób zaangażowanych nazwiska zmieniono. Reszta została opowiedziana zgodnie z prawdą.
O przeszłości można opowiadać na różne sposoby. Jedni piszą książki, inni malują obrazy, a jeszcze inni po prostu opowiadają młodszym pokoleniom to, co przeżyli. Ja postanowiłem przedstawić przeszłość moją pasją – znaczkami pocztowymi.
Cieszę się, że się udało i jestem w Słowaku. Praca z młodzieżą, choć trudna, jest fascynująca. Wszelkie trudy, gorsze dni i porażki wynagradzają uczniowie…
Pierwszymi słowami jakie od ciebie usłyszałam było „stoisz mi na stopie”. Muszę przyznać, że dzielnie zniosłeś obcas wbijający się w twój palec i prawie wcale się nie skrzywiłeś…
Niezatytułowany album o licealnej głupocie…
